Elegija za moje mrtve

                             . . . Ovdje su zasijani moji mrtvi.

                             Za vama je uvijek ostao neugašen

                             tračak svjetlosti.

                             I niste posve iščezli.

                             Smrt je jaka, ali život je jači.

                             Njegov dah ostaje, vazda, živ,

                             nad grobovima, i teče kroz ljeta i

                             zime, i hrani se vjetrom, snijegom,

                             morem, bilo čime, ali traje i teče,

                             i živi za život, nepobjediv.

                             Vi živite u meni.

                             Nitko vas ne vidi, ali znam,

                             ovdje ste . . .

                                                       Nikola Miličević