Učenici I1 EKT posetili su Botaničku baštu „Jevremovac“ u Beogradu. Ovo je bila stručna ekskurzija u svrhu realizacije plana i programa iz Osnova ekologije.

Realizacija:
29. 05. 2010.

Učenici su upoznati sa:

- Botaničkom baštom kao naučno-istraživačkom, nastavnom i kulturno-prosvetnom ustanovom u kojoj se nalaze kolekcije živih biljaka koje reprezentuju raznovrsnost i bogatstvo biljnog sveta na Zemlji. Uređene su po fitogeografskom, sistematskom i ekološkom principu.

Botanička bašta "Jevremovac“
Takovska 43
Belgrade, Serbia, 11000

- Botanička bašta "Jevremovac" je jedinica Biološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Osnovana je 1874. odlukom Ministarstva prosvete Kraljevine Srbije, na predlog Josifa Pančića, koji je bio i njen prvi upravnik. Godine 1889. godine kralj Milan Obrenović poklonio je imanje (koje je nasledio od svog dede Jevrema) Velikoj školi u Beogradu za Botaničku baštu, ali pod uslovom da se zove "Jevremovac". Na tom mestu i pod tim imenom nalazi se i danas.
- Botanička bašta se prostire na površini od oko 5 hektara, gde se na otvorenom prostoru nalazi preko 250 vrsta drveća i žbunja, domaćih, evropskih i egzotičnih biljaka, a ukupan biljni fond danas čini oko 500 drveta, žbunja i zeljastih biljaka.

- Botanička bašta obuhvata pored otvorenih površina, Staklenu baštu i prostorije Instituta za botaniku (upravna zgrada, herbar, biblioteka, slušaonica, laboratorije).
Uslove života u staklenoj bašti povezali su sa pojmom efekta staklene bašte: Efekat nastaje na sličan način kao u stakleniku, gde Sunčevi zraci vidljivog i ultraljubičastog dela spektra prodiru kroz staklo i greju tlo ispod stakla. Tlo potom emituje infracrveno zračenje koje ne može proći kroz staklo, zadržava se unutra i tlo ostaje zagrejano. Usled toga je u staklenicima mnogo toplije nego izvan njih. Na isti način se ponaša i planeta Zemlja ukoliko postoji neka materija koja će se ponašati kao stakleni krov. Prilikom izbacivanja iz fabričkih dimnjaka i auspuha automobila ugljenik(IV)-oksid (poznatiji kao ugljen-dioksid) i ostali štetni gasovi formiraju omotač oko Zemlje koji propušta toplotu da prodre do površine ali ne i da se vrati u vasionu. Na ovaj način površina Zemlje postaje sve toplija i iz godine u godinu temperature su sve više.

 Tekst pripremila: Mira Jakšić, prof.kemije