„(...) I tebi baš, što goriš plamenom

                                                      Od ideala silnih, vječitih,

                                                      Ta sjajna vatra crna bit će smrt,

                                                       Mrijeti ti ćeš, kada počneš sam

                                                       U ideale svoje sumnjati!“

                                                                                                                                                                                                                              (Mojsije)

Silvije Strahimir Kranjčević

(Senj, 17. veljače 1865. – Sarajevo, 29. listopada 1908.)

Dana 17. veljače obilježavala se 150. obljetnica rođenja velikoga hrvatskoga pjesnika S. S. Kranjčevića. Rođen je u Senju 1865. godine i smatra se najznačajnijim hrvatskim pjesnikom u doba realizma (19. st.).

Kranjčevićevo pjesništvo svrstano je u četiri značajne zbirke: Bugarkinje (1885.), Izabrane pjesme (1898.), Trzaji (1902.) i Pjesme (1909.).                                            

Motivi njegovih pjesama različiti su, od usko zavičajnih (Uskočke elegije), preko antičkih i novopovijesnih (Heronejski lav, Dva barjaka, Resurrectio, Noć na Foru...), religijskih i biblijskih (Mojsije, Zadnji Adam, Eli! Eli! Lama azavtani...) do onih što ih podastire svakidašnji život, osobito u svojoj socijalno-političkoj sferi (In tyrannos, Radniku, Gospodskomu Kastoru, Misao svijeta).