Osnovna škola Siniše Glavaševića

Naša JANA ROKVIĆ (5.c) osvojila je poznatu nagradu Goranovo proljeće/natječaj za mlade pjesnike osnovnih škola Republike Hrvatske. ČESTITKE JANO!

Jana je sa svojom mentoricom (prof. Maja Stjepanović) i učiteljicom pripremila desetak lirskih pjesama koje su osvojile odabrani žiri te među brojnim pristiglim radovima iz cijele RH osvojila 3. mjesto.

Janina poezija plijeni pažnju duhovitim i originalnim slikama i opuštenim, razgovornim pjesničkim stilom. Njezine su pjesme dinamične, prpošne, otvorene, tako da „svi iz učionice trče kao bizoni“; pjesnikinja poziva na vedrinu i humor i kad teme nisu svijetle, i kad se osmijeh mora skrivati pod maskom. Pjesnikinja izmiče zadanim formulama i sretno nalazi svoj način opisivanja svijeta. Ovakav će pjesnički prkos, nadamo se, i dalje njegovati, unoseći ga u svoje pisanje i mišljenje, jer vjerujemo da ovaj rukopis najavljuje lijep početak dugog i uzbudljivog pjesničkog putovanja.

U nastavku pročitajte par Janinih pjesama.

              Na školskome odmoru🔔🏫

                                                     Sati kao definicija mučenja,

                                                     čitanja, učenja.

                                                     Svi u sat zure

                                                     i čekaju da taj trenutak bude.

                                                    Zvono kad zazvoni,

                                                    svi iz učionice trče kao bizoni.

                                                    Trče, skaču,

                                                    čak i od sreće plaču.

                                                     Na školskom odmoru,

                                                     svi rade što žele,

                                                     pričaju, plešu.

                                                     Kada nekome narukvica pukne,

                                                      svi skupljaju perle.

                                                     Neki štereberi sjede u klupi i pišu,

                                                     a neki pak šute, jedva se čuje kako dišu.

                                                   Veliki odmor kad dođe

                                                   svima brzo prođe,

                                                   zato što nastavnik iz matematike

                                                   još i dalje zadaje zadatke.

                                                     Meni je pravi školski odmor

                                                    kad s prijateljicama držim razgovor,

                                                    o tome tko koga voli

                                                    te koji je sat najbolji.

                                          Korona 😷🤒

                                                      Ah, ta korona,

                                                      više kao smorona.

                                                      Uvijek neka zaraza nova!

                                                      Pitam se kada će biti gotova?

                                                    Ih, te karantene,

                                                    kao da smo skrivene antene.

                                                     Cjepiva nikad skuplja,

                                                    u njima se neka fizika i kemija mulja.

                                                    Uf, te maske,

                                                    više poput karnevalske.

                                                   Nikako da prepoznaš

                                                   one koje već poznaš.

                                                   A tek online škola,

                                                  neobična i teška do bola.

                                                   Za sve ovo korona je kriva,

                                                  živjeti nam ne da mira!

                                                        Da bar mogu...💭🤔

                                                                          Da bar mogu poletjeti

                                                                            i do Japana doletjeti.

                                                                            Da bar mogu što hoću,

                                                                            ostala bih budna noću.

                                                                     Da bar mogu imati 10 ruku,

                                                                      riješila bih s obvezama muku.

                                                                      Da bar mogu na Saturn otići,

                                                                   onda bih i cijeli svemir htjela obići.

                                                                             Da bar mogu, da bar mogu...

                                                                       Samo jednu želju izabrati ne mogu,

                                                                             na Saturn ne mogu,

                                                                             ali pjesmu dovršiti mogu!